ស្ត្រីមេម៉ាយ ផាវ ញ៉ើង ជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២៣ នេះ គឺលោកស្រីត្រូវអាជ្ញាធរចាប់ដាក់ពន្ធនាគារ ជាមួយកូនតូចអាយុមួយខួប ទាំងដែលលោកស្រីមិនទាន់សះស្បើយពីជំងឺក្រោយការវះកាត់ រួមទាំងជំងឺប្រចាំកាយច្រើនមុខ បើទោះបីជាលោកស្រីមិនបានប្រព្រឹត្តកំហុស ដូចការចោទប្រកាន់ក៏ដោយ។
ករណីនេះជាឧទាហរណ៍មួយទៀត ដែលអាជ្ញាធរ និងតុលាការយកតួនាទីធ្វើជាអាវុធធ្វើទារុណកម្មផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត ដើម្បីតែរារាំងស្ត្រីរងគ្រោះពីការរំលោភដីធ្លីពីអ្នកមានលុយ មានអំណាច ឱ្យឈប់តវ៉ាការពារដីធ្លី។
តែទោះជាយ៉ាងណា ស្ត្រីមេម៉ាយ ផាវ ញ៉ើង នឹងមិនបោះបង់ការតវ៉ា ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានដំណោះស្រាយដីធ្លី បើទោះបីជាត្រូវតស៊ូដល់ជីវិតចុងក្រោយក៏ដោយ ដ្បិតលោកស្រីជឿជាក់ថា ដីគឺជាជីវិត គ្មានដីគឺស្មើនឹងលោកស្រីគ្មានជីវិតរួចទៅហើយ។
ស្ត្រីមានកូនតូចតែងមានបន្ទុក និងការលំបាកខុសពីមនុស្សទូទៅ ដែលខ្លួនមួយ ប៉ុន្តែការលំបាកនោះនឹងកើនឡើងកាន់តែខ្លាំង នៅពេល ដែលទាំងម្ដាយទាំងកូនត្រូវជាប់ឃុំក្នុងពន្ធនាគារ ដែលចង្អៀតណែន។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង រៀបរាប់ទាំងឈឺចាប់ ថាអាជ្ញាធរ និងតុលាការប៉ុនប៉ងផ្ដាច់ផ្ដិលជីវិតលោកស្រី និងកូនតូច ដែលមិនទាន់ដឹងក្ដី។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង៖«តុលាការខេត្តកោះកុង គឺអត់មានបានការពារ រកយុត្តិធម៌ឱ្យខ្ញុំទេ។ មានតែចេញដីកាឃុំខ្លួនខ្ញុំបន្ថែមទៀត។ ខ្ញុំទាំងឈឺ ទាំងកូនតូច គឺពួកគាត់ចង់សម្លាប់ខ្ញុំ ដោយស្របច្បាប់»។
ក្នុងវ័យ៤៨ឆ្នាំ លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង ដែលជាជនរងគ្រោះពីការរំលោភយកដីធ្លី និងការបណ្ដេញចេញដោយបង្ខំ បានក្លាយជាអ្នកទោសទៅវិញក្រោមបទចោទប្រកាន់ដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រតុលាការកម្ពុជាក្នុងសម័យអរគុណសន្តិភាពនេះ គឺបទបរិហារកេរ្តិ៍ និងញុះញង់ ដោយសារតែអ្នកស្រីចេញមុខតវ៉ារឿងដីធ្លី។ តុលាការ កាត់ឱ្យលោកស្រីជាប់ពន្ធនាគារ ១ឆ្នាំ និងសងជំងឺចិត្តចំនួន ៤០លានរៀន ឬជិត១ម៉ឺនដុល្លារ (៩.៦០០) គូភាគីជម្លោះ លោក ហេង ហ៊ុយ ដែលអ្នកសហគមន៍អះអាងថាជាអ្នករំលោភដីធ្លីពលរដ្ឋ។
អាជ្ញាធរបានចាប់ខ្លួនលោកស្រី និងកូនតូច កាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៣នេះ នៅពេលក្រុមពលរដ្ឋមានជម្លោះដីធ្លីក្នុងខេត្តកោះកុងនាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅដាក់ញត្តិសុំអន្តរាគមន៍ពីរដ្ឋមន្ត្រី ក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក កើត ឫទ្ធិ ឱ្យទម្លាក់ចោលបទចោទប្រកាន់តំណាងសហគមន៍ចំនួន៣០នាក់ ដែលជាប់បណ្ដឹងនៅតុលាការ ដោយសារបញ្ហាដីធ្លី។
ក្នុងបន្ទប់ឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារខេត្តកោះកុង លោកស្រីអាណិតកូនតូច ដែលមិនទាន់ដឹងក្ដីផង បែរជាបាត់បង់សេរីភាព និងជួបការលំបាកសព្វបែបយ៉ាងជាមួយម្ដាយ។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង៖«អាណិតគាត់ណាស់។ ពេលគេអត់បើកទ្វារ ពេលគេចាក់សោទៅ គឺគាត់នៅអង្គុយនៅហ្នឹងអាចម្រឹងដែកទ្វារហ្នឹង ដែលគេទុកប្រហោងៗ ដូចបង្កាន់ដៃហ្នឹង គឺគាត់នៅឈរតោង ហើយស្រែកហៅគេហៅឯង។ ក្នុងអារម្មណ៍ខ្ញុំ ពេលនោះខ្ញុំគិតថា ហេតុអីបានជាកូនហ្នឹងត្រូវបានពិបាកវេទនាម៉្លេះ?ហើយកូននេះដែរ ក៏មិនមែនកូនបង្កើតខ្ញុំទេ គឺកូនដែលគេលែងលះគ្នា ហើយគេបោះបង់គាត់ចោល ហើយខ្ញុំសុំគេយកទៅចិញ្ចឹមទេ»។
លោកស្រីដឹងថា នៅទីនោះកូនតូចពិបាកលូតលាស់ទាំងរាងកាយ និងបញ្ញាស្មារតី ហើយថែមទាំងឈឺញឹកញាប់ ដោយសារកន្លែងស្នាក់នៅតូចចង្អៀត មិនមានអនាម័យ។ ក្នុងរយៈពេលជិត ១០០ថ្ងៃក្នុងពន្ធនាគារ លោកស្រីដឹងច្បាស់ទៀតថា នឹងមិនអាចមានជីវិតចេញមកវិញឡើយ ប្រសិនបើលោកស្រី និងកូនធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង៖«ពិបាកខ្លាំងណាស់ បើនិយាយទៅវាមិនដឹងថាទៅប្រៀបធៀបនឹងអី គឺអារម្មណ៍យើងគិតថាបើសិនឈឺធ្ងន់មានតែស្លាប់ប៉ុណ្ណឹងទេ មួយមុខគត់។ ហ្នឹងជាគំនិតរបស់ខ្ញុំទេណា។ ខ្ញុំអត់ដឹងថាពេទ្យហ្នឹង គាត់មានសមត្ថភាព មានលទ្ធភាពយ៉ាងម៉េចខ្ញុំអត់ដឹងទេ»។
លោកស្រីក៏បានឃើញក្មេងតូចៗ ជិត ១០នាក់ផ្សេងទៀត ក៏តាមម្ដាយជាប់នៅក្នុងពន្ធនាគារ ក្នុងនោះក៏មានកូនតូចអាយុ ៩ខែម្នាក់ដែរ។
លោកស្រីថា អ្វីដែលជាក្ដីបារម្ភដែរនោះគឺក្មេងៗ ដែលដឹងសេចក្ដីខ្លះអាចនឹងចម្លងគំរូមិនល្អពីអ្នកជាប់ឃុំខ្លះ ដែលជាឧក្រិដ្ឋជន។
របាយការណ៍របស់អគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារឱ្យដឹងថាក្នុងឆ្នាំ២០២២ មានកុមារចំនួន ១០២នាក់ ជាប់ឃុំជាមួយម្ដាយ និងមានស្ត្រីមានផ្ទៃពោះចំនួន ២៦នាក់។ ចំណែកអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូរកឃើញថា ត្រឹមខែមេសាឆ្នាំ២០២៣ មានកុមារតូចយ៉ាងតិច ៨២នាក់ កំពុងរស់នៅជាមួយម្ដាយ និងមានទារកចំនួន ៣០នាក់ផ្សេងទៀត កំពុងនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ ដែលកំពុងជាប់ឃុំ។ នៅក្នុងស្ថានភាពពន្ធនាគារ ដែលចង្អៀតណែនខ្លាំងកុមារពុំមានកន្លែងដេកសមរម្យ ខ្វះអនាម័យ ខ្វះអាហារ និងខ្វះទឹក។ រីឯការថែទាំសុខភាព និងអាហារូបត្ថម្ភវិញ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ មិនស្មើភាពគ្នា ដែលអាចនឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតទាំងម្ដាយទាំងកូន។
កាលពីឆ្នាំ២០២០ ទារកអាយុ ៥ខែម្នាក់បានស្លាប់ក្រោយមានជំងឺរលាកសួតក្នុងពន្ធនាគារ ហើយគ្រូពេទ្យនៅខាងក្រៅពន្ធនាគារមិនអាចសង្គ្រោះបាន។ អង្គការលីកាដូរកឃើញថា ទារករងគ្រោះបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺនៅក្រោយមានរបួសបាក់ឆ្អឹងភ្លៅ។
នាយកទទួលបន្ទុកកិច្ចការទូទៅនៃអង្គការលីកាដូ លោក អំ សំអាត សំណូមពរថា តុលាការគួរតែពិចារណាឱ្យបានដិតដល់មុនពេលសម្រេចឃុំខ្លួនស្ត្រីមានកូនតូច ឬគួរតែដាក់ឱ្យនៅក្រៅឃុំបណ្ដោះអាសន្ន ដើម្បីកាត់បន្ថយករណីឃុំខ្លួនកុមារទៅជាមួយម្ដាយ។
ជាញឹកញយមន្ត្រីអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារតែងអះអាងដដែលៗ ថា បានកែលម្អស្ថានភាពក្នុងពន្ធនាគារបណ្ដើរៗ ហើយ។ លើសពីនេះមន្ត្រីក៏អះអាងដែរថា ស្ថានភាពពន្ធនាគារនៅកម្ពុជាប្រសើរជាងនៅតាមប្រទេសមួយចំនួនរួចទៅហើយ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី របាយការណ៍ក្រសួងការបរទេសអាមេរិកស្ដីពីសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជាប្រចាំឆ្នាំ២០២២ បារម្ភពីស្ថានភាពចង្អៀតណែនក្នុងពន្ធនាគារនៅតែបន្ត ក្នុងនោះក្នុងពន្ធនាគារចំនួន២៨ នៅទូទាំងប្រទេស មានអ្នកជាប់ឃុំរហូតដល់ជិត ៤ម៉ឺននាក់ ដែលទីតាំងទាំងនោះធ្វើឡើង ដើម្បីអាចដាក់អ្នកជាប់ឃុំតែជាង ១ម៉ឺននាក់។ ពន្ធនាគារនៅក្នុងខេត្តកណ្ដាល និងខេត្តកំពតមានសភាពចង្អៀតណែនខ្លាំងជាងពន្ធនាគារផ្សេងទៀត គឺបានផ្ទុកមនុស្សលើសចំនួនដល់ទៅ ៤០០ភាគរយ។ ជាមួយគ្នានេះ របាយការណ៍ឱ្យដឹងដែរថា អ្នកជាប់ពន្ធនាគារប្រឈមនឹងខ្វះខាតរបបអាហារ និងសម្ភារៈចាំបាច់។ អ្នកជាប់ឃុំជាញឹកញយពឹងផ្អែកលើអាហារ ដែលគ្រួសារបញ្ជូនទៅឱ្យ និងអ្នកខ្លះអះអាងថាបានចងការលុយមន្ត្រីពន្ធនាគារ ដើម្បីទិញអាហារ។
ស្ថានភាពទាំងនេះហើយ ដែល លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង និងកូនបានជួបប្រទះក្នុងពេលជាប់ពន្ធនាគារ។ លោកស្រីថាមនុស្សមានសុខភាពធម្មតាម្នាក់នៅពេលជាប់ពន្ធនាគារក៏នឹងក្លាយជាអ្នកជំងឺដោយចៀសមិនរួច ចុះទម្រាំលោកស្រីទើបវះកាត់រួច មានជំងឺប្រចាំកាយច្រើនមុខ និងត្រូវលេបថ្នាំព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃផងនោះ។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង៖«តាំងពីកន្លែងដេកតាំងពីកន្លែងហូបចុកអីហ្នឹង គឺយើងប្រឈមហានិភ័យ នឹងឆ្លងជំងឺផ្សេងៗ ជាងគេដោយសារតែមានកូនតូច ទើបតែវះកាត់ ថ្នាំក៏អត់គ្រប់គ្រាន់»។
សំណុំរឿងមិនមែនគ្រាន់តែជាទារុណលើរូបលោកស្រីទេ កូនតូចៗ របស់លោកស្រីនៅខាងក្រៅពន្ធនាគារវិញក៏រងទារុណកម្មដែរ។ ក្មេងៗ កំព្រាឪពុកទាំងនេះបាត់បង់ភាពកក់ក្ដៅពីម្ដាយ និងត្រូវបង្ខំចិត្តចេញតវ៉ាឱ្យអាជ្ញាធរដោះលែងម្ដាយ។ ពួកគេទួញយំនឹកម្ដាយ និងម្យ៉ាងក៏អាណិតម្ដាយ និងប្អូនប្រុស ដែលជាប់ឃុំទាំងអយុត្តិធម៌។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង៖«ខ្ញុំបាត់បង់ភាពកក់ក្ដៅ ហើយនឹងអត់បានរៀន ខ្ញុំនឹកម៉ាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់បានដូចគ្រួសារគេជួបជុំគ្នា។ ខ្ញុំចង់ជួបម៉ាក់ឱ្យ ឱ្យគេដោះលែងម៉ាក់មកក្រៅ។ ខ្ញុំចង់ជួបម៉ាក់ខ្ញុំ»។
ទុក្ខសោកព្រាត់ប្រាសគ្នារបស់ម្ដាយ និងកូនស្ត្រីតស៊ូការពារដីធ្លីរូបនេះបានរសាយវិញបន្តិច នៅពេលសាលាឧទ្ធរណ៍សម្រេចឱ្យលោកស្រីបាននៅក្រៅឃុំបណ្ដោះអាសន្ន កាលពីដើមខែតុលា។
តំណាងសហគមន៍មានទំនាស់ដីធ្លីនៅខេត្តកោះកុងចំនួន ៩នាក់ រួមនឹងលោកស្រី ផាវ ញ៉ើង ផងបាននៅក្រៅឃុំ ប៉ុន្តែបទចោទប្រកាន់លើពួកគេមិនបានផុតរលត់ទេ ពោលគឺ ទោសជាប់ពន្ធនាគារនេះ នៅតែអន្ទោលតាមប្រាណពួកគេជាប់ជានិច្ច។
ចំណែកដំណោះស្រាយដីធ្លីសម្រាប់ពួកគេក៏មិនដឹងថាពេលណានឹងទទួលបានដែរ។ គ្រួសារលោកស្រី ផាវ ញ៉ើង មិនខុសពីពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារទៀតដែរមានជម្លោះដីធ្លីជាមួយក្រុមហ៊ុនចំនួន២ ដែលចូលទៅអភិវឌ្ឍន៍ និងដាំអំពៅនៅក្នុងខេត្តកោះកុង គឺក្រុមហ៊ុនចិន យូញៀន ឌីវេលឡុបមិន (Union Development Group) និងក្រុមហ៊ុនរបស់លោក ហេង ហ៊ុយ ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ហេងហ៊ុយ អាហ្គ្រីខលឈ័រ (Heng Huy Agriculture Group) តាំងពីឆ្នាំ២០០៧។ ពលរដ្ឋតែងនាំគ្នាទៅដាក់បណ្ដឹងនៅក្រសួងរៀបចំដែនដី និងក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ តែមិនទទួលបានដំណោះស្រាយទេ។
ទោះជាទុក្ខលំបាក និងការឈឺចាប់បានកើនឡើងទ្វេដង នៅក្នុងពេលលោកស្រីជាប់ពន្ធនាគារក្ដី ក៏លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង មិនព្រមបោះបង់ឆន្ទៈតស៊ូ ដើម្បីដីធ្លីរបស់លោកស្រី និងសហគមន៍ដែរ។
លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង៖«រឹតតែបង្កើននូវការឈឺចាប់ ខ្ញុំកាន់តែខ្លាំង ញុះញង់ផ្លូវចិត្តខ្ញុំឱ្យខ្ញុំទៅជាមនុស្ស ដែលហ៊ានលះបង់ដល់អាយុជីវិត ឯណោះ។ មិនអាចថាមកគំរាមកំហែងឱ្យឈប់ ដាក់គុកអ៊ីចឹងទៅឱ្យរាងចាល ឱ្យអី គឺអត់ទេ។ ទោះបីជាខ្ញុំជួបពិបាកដូចចុះឋាននរក ១៨ជាន់ដូច្នេះក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំរឹតតែឈឺចាប់»។
ការតស៊ូមិនព្រមចុះញ៉មនេះ ក៏ព្រោះតែ លោកស្រី ផាវ ញ៉ើង តែងតែទន្ទិញជាប់ក្នុងគំនិតរបស់លោកស្រី ដីគឺជាជីវិត គ្មានដីគឺគ្មានជីវិតសម្រាប់លោកស្រី និងកូនៗ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។